Stel je voor: je  bent gespannen, Je stevent richting een burnout. Je krijgt steeds meer psychische en fysieke klachten.   Je kent de klachten vast wel…s’morgens sta je op met braakneigingen, omdat de dag weer begint en er weer van alles moet! Je bent moe en slaapt ontzettend veel, maar je merkt dat je niet bijtankt.  

Toch wil je deze symptomen liever niet zien van jezelf, want burnout klachten wil je liever niet hebben. Dat komt nooit uit. Dus je ontkent het tegenover jezelf en al zeker tegenover anderen. Je wilt sterk zijn en je geen slachtoffer voelen. Je wilt je eigen leven regisseren. Je wilt jezelf  in de hand hebben, want anders ben je zwak en zielig. 

De omgeving helpt ook niet mee. Er komen reacties zoals:  “Je moet je er over heen zetten. Zet de knop om als je thuis bent. Ga door met de orde van de dag, anders raak je nog verder van huis en kun je je carrière vergeten”  Je zet alles op alles om vol te houden, want anderen lukt dat toch ook! 

Maar wat als je de knop niet om kunt draaien, ook al wil je dat nog zo graag? 

Als je een burn-out  krijgt, denk je vaak dat je faalt en dat je het niet goed doet. Je snapt zelf ook niet waarom je de knop niet kunt omzetten. Je denkt: Ik heb niet genoeg wilskracht en er lijkt iets mis met mij. Ik kan mezelf niet meer in de hand houden.

Je voelt je niet begrepen want hoe leg je uit dat je je vreselijk voelt, terwijl er aan de buitenkant weinig te zien is. Daarbij snap je het amper zelf, dus hoe leg je dat dan zo wie zo uit? Het is vaak moeilijk voor jezelf én voor de omgeving om te begrijpen wat er gebeurt. Wat er aan de hand is. 

Ziek zijn zonder lichamelijke klachten is moeilijker te geloven, dan lichamelijk ziek zijn.  We hebben er geen vat op.  Een gebroken been is zichtbaar en legitiem. Je hebt goede redenen om ziek te zijn en iedereen ziet dat jij niet kunt werken. We kunnen het genezingsproces inschatten en daarna is alles weer goed. Psychisch ziek is niet altijd zichtbaar, niet grijpbaar en wordt vaak met enig wantrouwen bekeken. Is het echt waar en is het nu nog niet over?  

Kern van het probleem is dat een burnout gezien wordt als iets negatiefs. Je faalt in je dagelijkse gang van zaken en we moeten zorgen dat het leven weer zo snel mogelijk door gaat.  

Maar is een burnout ook negatief? 

Een burn-out is het gevolg van het feit dat je jezelf een lange tijd verwaarloost hebt.Je luistert niet goed naar jezelf, geeft meer energie weg dan dat je opbouwt. De draaglast is groter dan je draagkracht.  Je bent dus over je grens gegaan.  

Als je niet luistert naar jezelf, grijpt je lichaam in… Je luistert niet goed naar jezelf, je bent over grenzen aan het gaan en dat geeft dan reacties zoals lichamelijke, emotionele en geestelijke klachten.  

Een burnout is een helder signaal.  

Een belangrijke signaal voor je gezondheid…een beschermingsmechanisme. Er is iets onnatuurlijks aan de hand! Geen teken van zwakte.  Er is een verstoring tussen het geven en innemen van energie. Een onevenwichtigheid tussen jou en de vraag van de buitenwereld.

En zo kan je niet door gaanAls jij niet luistert naar jezelf, grijpt je lichaam in. E n dat geeft klachten. Wat kan je lichaam anders doen om aan te geven dat de maat vol is? Verstandelijk ontken je de situatie toch!   

Burnout: een ‘gezonde reactie’ op een ongezonde situatie!

En moeten we een burnout leren zien als een gezond signaal, waarvan we iets heel belangrijks kunnen leren. E n kun je blij zijn dat je beschermingsmechanisme in werking treedt en je aangeeft dat je beter moet leren luisteren naar jezelf. Dat je je grenzen moet leren kennen en respecteren. Want…wat als je lichaam dat niet had gedaan? Je was waarschijnlijk gewoon door gegaan.

Leuk als je een reactie geeft op mijn blog. 

© www.ligtpunt.nl | Nell van de Ligt. Alle rechten voorbehouden. Wil je dit artikel gebruiken in een tijdschrift, nieuwsbrief of op een website. Dat kan zolang je de copyright en een werkende link naar mijn site opneemt.